Specialist in wording

Wat als alleen 'ontwerper' de lading niet dekt? Wat als een verdere specialisatie noodzakelijk is om vernieuwing voort te brengen? En wat als er regelmatig gezegd wordt dat je idee onmogelijk te vervaardigen is? Juist dan is het kwestie de juiste taal te spreken en de techniek verder te bevragen. Sinds 2015 ben ik bezig om mij meer te ontwikkelen als technicus en programmeur: ik wil een brei-expert worden. Ik ben ervan overtuigt dat het bezit van deze technische kennis mij verder gaat brengen en mij de handvatten geeft om grenzen te verleggen en innovatief te kunnen blijven. Ik zie mij zelf als een hybride tussen een technicus en ontwerper.

Ik ben Suzanne Oude Hengel. Ik maak, ik ontwerp door te maken en ben specialist in wording. Als textielontwerper en schoenontwerper richt ik mij op de toekomst. Ik koester het experiment en vindt het fantastisch om technologie - ook digitale - ten volle in te zetten. De combinatie van breitechnieken, industriële vervaardiging en experimenteren met digitale ontwerpmethodes zijn voor mij razend spannend en vol potentie. Ik voel mij het meest op mijn plek als zelfstandig opererende schakel tussen ontwerpers, bedrijven en technici. Vanuit deze positie genereer ik ook eigen projecten en producten, die zowel mijn technische, esthetische en innovatieve kwaliteiten bevatten en functioneren als mijn visitekaartje.

In 2015 studeerde ik af aan ArtEZ bij de afdeling Product Design. Mijn werk typeert zich door een proefondervindelijke werkwijze die een nieuwe beeldtaal brengt. Vervolgens analyseer ik de proeven en onderzoek de eigenschappen van het materiaal om de volgende stap te kunnen zetten. Deze experimenten 'giet ik in een vorm' - mijn favoriete medium is daarbij een schoen. Een schoen heeft een fijne maat en er zijn genoeg functionaliteiten om te moeten beantwoorden. Ik onderzoek hoe ik het maakproces van schoenen kan versimpelen: het verminderen van stappen maar ook het terugbrengen van het patroon tot een stuk. Door eindeloze samples te maken om een vorm te creëren en het juiste garen- en kleurgebruik te bepalen kwam ik tot mijn collectie schoenen.

Datzelfde jaar werd ik geselecteerd voor het Santoni Pioneer Program. Santoni is een rondbreimachine-fabrikant die heel veel verschillende machines maakt, van sokken- tot ondergoed-machines. Om meer machines te verkopen moeten ze laten zien wat de machine kan doen en daarvoor zetten zij designers in - dit is oorsprong van Santoni Pioneer Program.

Mijn projecten bij Santoni startte vanuit het idee om de tunnel te manipuleren. Geïntrigeerd door een sample gemaakt op een panty-machine begon ik te werken op deze machine. Een panty is normaal een tunnel die van dik naar dun loopt door de steken groter te maken. De machine kan geen hiel maken zoals een sok-machine zou kunnen. In het sample wat ik tegen kwam was er minimale vorm aanbracht. Ik wilde meer: grootser denken en het experiment verder brengen. Zodoende ben ik beetje bij beetje een hiel gaan vormen. De technici waarmee ik samenwerkte kwamen erachter dat ik Nederlands was. Daarom waren mijn eerste 22 proeven oranje... Ik houd echt wel van oranje maar dit werd ook mij een beetje te veel van het goeie en daarom begon ik te spelen met kleur waardoor er een hypnotiserend effect ontstond. Maar het bleef naar mijn mening teveel een sok. Binnen Santoni hadden ze het regelmatig over een smeltgaren - veel gebruikt binnen schoenen. Dit garen verstevigt het breisel en kan een vorm overnemen. Deze toevoeging bracht mijn project op het gewenste niveau.

Deze ervaring was een eye-opener: het werken naast de machine samen met technici en meekrijgen wat er gaan is binnent de industrie. Ik had de smaakt te pakken na Santoni - werken op industriële breimachines past mij goed en ik wilde meer leren.

Terug in Nederland begon ik met een stage bij het Textiellab in Tilburg waar ik inmiddels parttime werk. Daarnaast heb ik verschillende trainingen bij Stoll (vlakbreimachine fabrikant) gevolgd. Maar ik besef me maar al te goed dat trainingen niet genoeg zijn en dat het vooral gaat om ervaringen opdoen binnen de industrie. Want zoals ik al eerder schreef wil ik dezelfde taal spreken als de technici en productontwikkelaars die veelal oplossingsgericht werken, zodat zij mij niet meer hoeven uitleggen waarom iets wel of niet kan.

In 2017 ontving ik de subsidie voor Talentontwikkeling van het Stimuleringsfonds, waardoor ik de software voor de breimachines kon kopen om er vele uren op te oefenenen met programmeren. Nu ik de basiskennis bezit van het programmeren zou ik graag willen breien, onderzoek doen en hands-on experimenteren. 

Tegelijkertijd breidt ik mijn netwerk steeds verder uit, vooral dankzij Instagram. Via dit platform krijg ik regelmatig opdrachten aangeboden, het brengt mij in contact met mensen over de hele wereld en opent deuren. Toen mijn werk werd gepost op Conceptkicks, gaf dat een enorme boost in mijn netwerk en ik besefte me hoe ik social media kan gebruiken om op een slimme manier mijn werk snel en makkelijk te promoten. Dit werd vooral duidelijk toen ik een week later een mailtje van Nike ontving. Door mijn werk heb ik nu contacten binnen bedrijven zoals Nike, Adidas, Santoni en Rothy’s, en dit netwerk leidt ook vaak tot samenwerkingen met deze inspirerende bedrijven. Soms word ik benaderd en soms initieer ik projecten samen met interessante mensen of bedrijven die ik niet kan laten lopen.

Eind 2017 heb ik deelgenomen aan een workshop over de interactie tussen wearables en de sensorial physical body. Binnen een onderzoekscentrum vlakbij Barcelona -gespecialiseerd in functioneel textiel - dat veel werkt met technische garens zoals carbon, kevlar etc. Ik onderzocht hoe ik een spacer - een driedimensionaal gebreide stof bestaand uit twee afzonderlijk lagen en verbonden door een garen- kon maken op een breimachine die hier normaal niet voor wordt gebruikt. In mijn onderzoek ben ik gaan spelen met garen gebruik, de ritmes en patronen. Tijdens State of Fashion presenteer ik mijn onderzoek en een mogelijke toepassing van mijn werk.

In al mijn projecten probeer ik groter te denken, grenzen te verleggen en out of the box te denken. Door middel van mijn werk laat ik zien wat ik kan, waar mijn interesses liggen en waar mijn kwaliteiten. Mijn werk is een visitekaartje om contact te leggen met bedrijven en de industrie te inspireren.